سؤال:
در قرآن کریم آیه‌ای هست که می‌فرماید: ? لا تفرحوا بما اتاکم... ?1 یعنی در برابر الطاف و نعمت‌های خداوند شادان نباشید. آیا شادی، و خوشحالی آن هم در برابر نعمت‌های خداوند اشکالی دارد که از آن نهی‌ شده است؟

پاسخ:

 خوشحالی و شادمانی دو نوع است:

نوع اول؛ مسرّت و نشاطی که در قالبی منطقی، مشروع و معتدل صورت می‌گیرد و انسان در عین حال که خوشحال است همه نعمت‌ها را از خدا دانسته و همواره شاکر و سپاسگذار او می‌باشد. قطعاً چنین خوشحالی نه تنها ایراد ندارد که چه بسا فضیلت هم داشته باشد.

اشاره این آیه شریفه به نوع دوم خوشحالی و نشاط است که متأثر از غفلت، خود بینی، کبر، غرور و فراموشی خدا است در چنین شرائطی شخص نعمت‌های خدا را نه از او که محصول علم، زحمت و زندگی خود می‌داند و بس. خوشحالی او هم از حد و مرز طبیعی، تعادل و مشروع ‌گذشته و به مرز شرک و گناه می‌رسد. چنین خوشحالی،  نشاط شیطانی است که از نظر قرآن محکوم است.         

 1 حدید /  24.